Kamila na Zielonym Wzgórzu

Z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciu, mogłaby powiedzieć Lucy Maud Montgomery, gdy dom, w którym spędziła dzieciństwo, popadł w ruinę na skutek rodzinnych waśni.

Tymczasem wystarczyło przejść przez Nawiedzony Las, by znaleźć się u kuzynostwa Davida i Margaret, starego kawalera i równie starej panny. Plotka mówi, że gdy Maud będzie pisała swoją najpopularniejszą książkę, to na nich oprze charaktery Mateusza i Maryli (pisarka temu zaprzeczy), jakby proroczo – bo wiele lat po jej śmierci to właśnie ich dom zyska drugie życie jako otwarte dla turystów Zielone Wzgórze.

Zielone Wzgórze od wejścia na teren muzeum.

Wizyta na Zielonym Wzgórzu

Wiedzieliście, że Green Gables to wcale nie Zielone Wzgórze? Pierwsza tłumaczka, Rozalia Bernsteinowa, popełniła błąd bądź rozmyślnie zmieniła nazwę na bardziej romantyczną. Ania z Zielonych Szczytów Dachowych nie brzmi już tak fajnie!

Cena biletu wynosi 7.80 CAD (23zł). W zeszłym roku w stodole ustawiono parę pamiątek po Montgomery, a w małej salce puszczano film biograficzny. W tym roku oddano do użytku Centrum Interpretacyjne, w którym zebrano więcej informacji o pisarce. Chyba muszę wrócić :)

Za Zielonym Wzgórzem rozpościerał się Nawiedzony Las, obecnie przystosowany do wymogów turystów.

Samo Zielone Wzgórze zostało stworzone na podstawie opisów z książki – na przykład w facjatce Ani na drzwiach wisi brązowa sukienka z bufiastymi rękawami. Trafiłyśmy tam równo z gigantyczną wycieczką z Japonii (rejsy turystyczne kursują tam do końca października).

Przewodnik opowiadał anegdotki z Ani jakby mówił o historiach z życia wziętych („tutaj Ania podała Dianie podwieczorek i napoiła ją sokiem, a nie wiedziała wtedy jeszcze, że ten sok to naprawdę wino, hahaha”), tymczasem inna pracownica Zielonego Wzgórza przyznała się mojej koleżance, że Ani co prawda nie czytała, ale oglądała serial Netflixa i był całkiem spoko.

Oświadczyłam koleżance, że jeśli nie chce być świadkiem tego, jak popełniam morderstwo, musimy zaraz stąd iść.

Na drzwiach wisi sukienka Ani.

Żony idą razem z meblami

Maud – przez całe życie używała wyłącznie drugiego imienia – została wychowana przez dziadków. Jej matka zmarła, gdy dziewczynka miała niecałe dwa latka, ojciec zaś błąkał się po świecie. Gdy przyszła pisarka zarabiała na życie jako nauczycielka, zmarł dziadek Macneill, pozostawiając w testamencie zapis: jego żona może zostać w domu tak długo jak chce.

Było to zaskakujące podejście w czasie, gdy po śmierci mężów żony z reguły szły razem z meblami. Zapis nie zachwycił mieszkającego obok wujka Maud, który ostrzył sobie zęby na dom - chciał go dla syna.

Od tej pory Macneill będzie robił wszystko, by pozbyć się swojej matki z jej własnego domu. Starsza kobieta nie byłaby w stanie poradzić sobie sama, więc Maud zamieszkała z nią – stając tym samym kością w gardle członkom swojej rodziny.

Trasa prowadząca z Zielonego Wzgórza do fundamentów domu Montgomery.

Ostatecznie babcia Macneill dożyje do 1911 roku, dając Maud trzynaście lat spokojnego życia, w którym młoda pisarka miała wystarczająco czasu i swobody, by szlifować swój talent. To tutaj powstanie Ania z Zielonego Wzgórza i dziesiątki opowiadań, które przynosiły Montgomery całkiem niezły jak na starą pannę dochód i coraz większą sławę.

To tutaj wreszcie zabiegać o jej rękę będzie przystojny pastor, Ewen Macdonald, który zgodzi się na potajemne zaręczyny z warunkiem, że ślub może odbyć się dopiero po śmierci babci Macneill. Montgomery aż do samego końca pozostała wierną rodzinie wnuczką.

Starsza kobieta ostatecznie przeżyła wnuka, któremu pisany był jej dom. W 1920 złośliwy syn babci Macneill - ten, który chciał budynek dla siebie - stwierdzi, że ma dość turystów naruszających prywatność w poszukiwaniu domu Ani, i wyburzy go.

Tu stał dom, w którym Montgomery mieszkała do 37 roku życia i gdzie napisała m. in. Anię z Zielonego Wzgórza.

Cavendish, wioska Montgomery

Za Zielonym Wzgórzem rozpościera się Nawiedzony Las. O ile pod każdym innym względem wycieczka na wyspę w październiku nie była dobrym pomysłem, tak tutaj nie mogłyśmy nasycić oczu widokiem drzew złotych i czerwonych.

I trzeba przyznać, że las rzeczywiście ma w sobie pewien dreszczyk!

Gdy z niego wychodzimy, trafiamy na maleńką księgarnię. W środku znajdujemy zupełnie polską Anię z Zielonego Wzgórza i członka rodziny Macneillów (Maud była jego cioteczną babką), który na zimę przyjechał do rodziców, bo w wypadku uszkodził sobie ramię. Chłopak jest w naszym wieku i opowiada nam, jak wygląda życie na Wyspie (zimą: nie wygląda – nie istnieje).

Spacerujemy do głównej drogi, mijając kościół i kilka budynków. Cavendish, osada, na której Maud wzorowała Avonlea, jest maleńka – gdy wreszcie trafiamy na cmentarz.

Cioteczny wnuk Montgomery - nie chciałam traktować żywego człowieka jak atrakcji, więc nie zrobiłam mu zdjęcia - wskazujący na polskie wydanie Ani.

Krewni i znajomi królika

Postacią Lucy Maud Montgomery interesowałam się od zawsze, fascynowała mnie jej pracowitość i zacięcie, które pozwoliło jej przekuć pasję w zawód. Na studiach broniłam licencjat i magisterkę z polskich tłumaczeń Montgomery.

Nie wiem, ile razy czytałam jej biografie i próbowałam rozszyfrować skomplikowane powiązania rodzinne między kuzynami i sąsiadami Montgomery.

Z wizytą u znajomych ;)

Cmentarz w Cavendish był dla mnie jak przeglądanie tablicy na fejsie. O rany, David Macneill, ten co mieszkał ze swoją siostrą! O rety, a tu wredny kuzyn Maud! O, a tu leży jej najlepsza przyjaciółka z lat dziecinnych i... NO CZEŚĆ PRESCOTT, ty chuju. Biegałam od nagrobka do nagrobka, a moja koleżanka cierpliwie znosiła to podekscytowanie.

Oczywiście, zajrzałyśmy też na grób Maud, na wierzchu którego turyści pozostawiali monety na pamiątkę. Nie odczułam jednak tego zbyt emocjonalnie: niezależnie od tego, co leżało w trumnie kilka metrów ode mnie, wiedziałam, że dusza Maud była wolna i wędrowała po okolicy, a mnie bliżej do pisarki było w Nawiedzonym Lesie, niż przy drodze szybkiego ruchu.

Grób L. M. Montgomery

To był dopiero jeden z czterech dni, jakie spędziłam na wyspie. Zostańcie ze mną, a wkrótce zabiorę was do Srebrnego Gaju, domu ukochanego kuzynostwa Maud, w którym wzięła ślub, a także do New London, gdzie pisarka przyszła na świat. W ostatnim odcinku możecie przeczytać o tym, jak niechcący załapałyśmy się na herbatkę w tradycyjnym domu Amiszów. Zostańcie ze mną!

Za pomoc w korygowaniu informacji we wpisie dziękuję bardzo Bernadetce i zapraszam na jej bloga http://kierunekavonlea.blogspot.com :)

11 komentarzy:

aldia23 września 2019 14:29
Wspaniałe miejsce, moje marzenie :)) domeczek <3
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Domowy Klimacik23 września 2019 15:03
Jeju jak tam pięknie :)
Cudowne zdjęcia :)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Agnieszka Maruszewska24 września 2019 21:11
Piękna opowieść - dzięki niej znowu mogłam zobaczyć te miejsca... :)

Bardzo zaintrygowały mnie te prace dyplomowe o polskich tłumaczeniach - to jeden z moich ulubionych tematów na wpis. Czy istniałaby możliwość zapoznania się z nimi?
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Agata25 września 2019 10:28
Nie wiedziałam, że to miejsce istnieje naprawdę! Las wygląda dość niesamowicie a Twoja opowieść jest wciągająca. Chętnie wybiorę się z Tobą na kolejny spacer, choć aż strach się przyznać, ale Ania nie należała do moich ulubionych lektur... ;)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Klaudia Jaroszewska-Kotradii - Koci Punkt Widzenia16 października 2019 18:14
hahahaha Prescott rządzi :D ale ogólnie fajnie, że jest takie miejsce. "Anię z Zielonego Wzgórza" lubiłam, ale samą autorką nigdy się nie interesowałam:)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Kasika27 marca 2020 10:37
OMG, ależ ja marzę żeby tam kiedyś pojechać! <3 Na zdjęciach wygląda to magicznie, faktycznie coś jest w tym Lesie Duchów :) A czy polecasz którąś z biografii Maud? Czy raczej dzienniki? Wydaje mi się, że dzienniki kiedyś czytałam, może nie wszystkie...

I najważniejsze pytanie: GDZIE MOŻNA [I CZY MOŻNA] PRZECZYTAĆ TWOJE PRACE DYPLOMOWE? :D Kiedyś bardzo się interesowałam tłumaczeniami Montgomery, jestem szalenie ciekawa!
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi